ขาโจ๋หน้าตลาดเกษตร มหาสารคาม ยกพวกรุมคู่อริเละแถวร้านผมครับ

วันนี้ช่วงเวลาประมาณ 4 ทุ่มกว่า ผมกับน้องๆกำลังเก็บร้านกันอยู่ หลังจากที่ลูกค้าออกจากร้านไปกันหมดแล้ว ตอนแรกนั้นผมไม่ได้สนใจอะไรได้ยินแต่งเสียงดังกันระงมเพราะมันเลยห่างจากร้านผมไปประมาณ 300 เมตรเห็นจะได้ สักพักผมเริ่มเอ๊ะใจเดินไปยังริมถนนเพื่อมองดูสถานการณ์ ปรากฏว่าคู่อริตัวนิดเดียว แถมมาเดี๋ยวอีกตะหาก ผมเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปห้าม ในมือถือไม้กวาด รองเท้าก็ไม่ได้ใส่ ดีนะที่ช่วงเวลานี้รถไม่ค่อยมี รีบวิ่งหน้าตั้งเพื่อเข้าไปช่วย พร้อมกับตะโกนว่า ไอ้จ๋อยปล่อยๆ อีหร่อยๆ ปล่อยเดี๋ยวนี้ พร้อมกับด้ามไม้กวาดที่ผมพยายามจะตีพวกมัน  สุดท้ายไอ้จ๋อยกับอีหร่อยจึงยอมผละไปทิ้งไว้แต่คู่อริที่นอนซมอยู่ริมถนน  ดีนะที่ผมเข้ามาช่วยไว้ได้ทันเวลา

ผมค่อยๆจับร่างที่นอนนิ่งขึ้นอุ้มไว้แล้วรีบวิ่งไปยังร้าน เรียกน้องๆออกมาช่วยกันดู ผมใช้ผ้าเช็ดไปตามตัวเพื่อดูว่าบาดเจ็บตรงไหนบ้าง สรุปแล้ว ต้นขาหัก ช่องท้องมีรอยแผลลึก นอกนั้นก็รอยถลอกตามลำตัว ครั้นจะพาไปหาหมอตอนนี้ก็ไม่ได้เพราะคลีนิคปิดหมด คงต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้เช้าก่อนจึงจะค่อยพาไปยังโรงพยาบาล


























โฉมหน้าผู้ต้องหา หลังจากรุมคู่อริรีบวิ่งหนีไป ผมร้องเรียกให้เข้ามาหาพร้อมกับสั่งสอนเล็กๆน้อยๆ ว่าคราวหลังอย่าทำอีก  ไอ้จ๋อย อีหร่อย ทั้งสองผมมักจะให้อาหารให้กินทุกวันจึงได้คุ้นเคยกับผมดี ถ้าเรียกเป็นต้องมา




สิ่งที่ผมหนักใจอยู่ตอนนี้คือ จะช่วยรักษาให้มันหายแล้วก็ปล่อยไป หรือรักษาหายแล้วเลี้ยงไว้ที่บ้าน ใจผมก็อยากเลี้ยงเพราะคิดว่าดวงมันคงจะได้อยู่กับผมจึงทำให้ผมได้เข้าไปช่วยเหลือชีวิตมันไว้ แต่ที่บ้านผมเป็นร้านค้าแถมบนบ้านยังเลี้ยงนกไว้อีก น้องผมก็ไม่ชอบอีกด้วย นี่ล่ะปัญหาเลยครับ